________________
চিত্ৰ-ভাগৱত चित्र-भागवत L. No 124 A. = পুৰবাসী স্ত্ৰী। বসুদাম। বাম। কৃষ্ণ। বাণিজাগণ। কুঁজীৰ বাসনা পূৰণ কৰি সুদামা আৰু বামৰ সৈতে কৃষ্ণ कुजाको वासना पूर्ण कर सुदामा और रामके साथ कृषा মথুৰা নগৰত সোমাল। কৃষ্ণৰ অসামান্য ৰূপত নগৰীয়া ৰমণী- সালাম স্বাৰ্য। ঘাব্দ অমান্য কৰে নান্ধী মযিয়াঁ বিলাক মুগ্ধ হৈ পৰিল। বাটত যাওঁতে বাণিজাববিলাকে কৃষ্ণক মুম্ভ দ্বী ভঠী। যাৰ আনহুষ বন্ধি ঘন্ধী ৰহ্মৰ দেখা পাই অতি ভক্তিৰে শৰাইত নানা উপহাৰ দি আঠুকাৰি মন মন্দিৰ মীম নানা ভবাৰ বৰ দ্বন ইন্ধৰ জৰ জীৱন্ধৰ কৰযোৰে% স্তুতি কৰিবলৈ ধৰিলে। তেতিয়া কৃষ্ণ আৰু বলমে দনি জন ল। দ্য লৰাম সমৰ অনন্ধা স্মৃমিনন ব্ৰীজাৰ অগিহাত দাঙি তেওঁলোকৰ ওপৰত সন্তুষ্টিৰ ভাব প্ৰকাশ কৰিছে। জ ব। শ্ৰীকৃষ্ণৰ ধনুৰ্ভঙ্গ :-ভগবান কৃষ্ণ মথুৰাৰ ৰাজবাটেদি এনেকৈ স্বীহ্মা স্বলম' : মন জ্য মন্ত্ৰী বালিফুৰি ফুৰি গৈ কংসৰ ধনুৰ্যজ্ঞশালা পালে গৈ। বলবাম আৰু ভৰ বুৰী নহু হু-নাহু ৰূন কবন্ধ এৰী লা লা গোপবালকবিলাকো কৃষ্ণৰ পিছে পিছে গৈছে। পুৰস্ত্ৰীবিলাকে উঁৱৰ। অলম স্বীৰ শৗবাঙ্গালী মান্ধ যীচ্ছ ভীন্দ্ৰ কৃষ্ণৰ ৰূপ দৰ্শন কৰি আছে। কৃষ্ণ ধনুৰ্যজ্ঞৰ ঠাই পাই তাত স্বাৰ্য। দ্বিয়াঁ থাৰ্জ কাজা ন ৰূৰ ৰী। অনুন্নী ইন্দ্ৰৰ ধনুৰ দবে অতি উজ্জ্বল কংসৰ ধনু দেখি তেওঁ ধনুখন লৈ জড় জঘন বুলু ঘৰ ৰা স্মনি ভাল 'ৰন্ধা ঘৰ কৰ
