এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
________________
চিত্ৰ-ভাগৱত ( ১৭২ ) चित्र-भागवत কৃষ্ণই শঙ্খচূড়ক মাৰি পেলালে। অসুৰ দাত নিকতাই দীঘল আন নূভব্দী মাৰ ভালা। স্মৰ হাঁন নিজাল দি মাটিত পৰি থাকিল। আসুৰৰ মূৰত এটা মণি আছিল; লালা চীৰ সমীন ঢুৰ সিৰ ব্ৰভা। অন্ধ সিৰ মালা কৃষ্ণই মণিটা আনি বলদেৱৰ হাতত দিলে। শঙ্খচূড়ক মড়া শুনি। यो। कृषाने मणि लाकर बलदेवके हाथमें दे दी। शंखच ड़को গোপীসকল আনন্দত আত্মহাৰা হল। তেওঁলোকে আনন্দতে কোনো গোপীয়ে পিছ ফালে থিয় দি কৃষ্ণৰ আগহাতখন জানি মৰ মূল নীঘিাঁ আনহুমল চী। জীৰ নাভী লীৰ জৰ নিজৰ গাত লগাই দিলে। কোনো গোপীয়ে বা বহি পিছফালৰ LN9.163 ৪ কৃষ্ণৰ আদেশে গোপীসব গৃহক যন্ত।
