এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৯
চিকৰ্ পতি নিকৰ্ পতি।
জোন যেন ৰঙা মুখখনিৰ কথা। ভাবি আহোঁতে আহোঁতে
ভাববােৰ কাইব হৈ গীত এটা হৈ ওলাল; তাৰে দুফাকি
গালোঁ, আৰু দুফাকি পেটতে আছে। ওলাবলৈ কোৰ্
কোৰাই আছে।
ৰংদৈ। কোৰ্ কোৰাই আছে যদি কেকোৰা হৈ ওলাব, দে
উলিয়ায় ; মই আঁতৰোঁ।
চিকৰ্ পতি। এৰা, নাতৰিলে সি মােৰ ৰংদৈৰ ৰঙা গালতে
চেপা মাৰি ধৰিব।
ৰংদৈ। ধৰে ধৰক, নাতৰোঁ যা।
চিকৰপতি। (ৰংদৈৰ গালত আঙুলিৰে ধৰি) তেন্তে এইয়া
ধৰিলে। ( গান গায়)।
ৰংদৈৰ গালখনি
লাহৰী সােণকণি,
মােৰ হে হাতে জানে,
আনৰ হাতে নাজানেং॥
ৰংদৈ। বাঘে-খােৱা । তোৰ কাণখনকো মােৰ হাতেহে জানে ;
ওচৰ চাপি আহ, দুইৰো ভালকৈ চিনা-জনা হওক।
[ চিকৰ্ পতিৰ কাণ মলে।
চিকৰ্ পতি। আরু মলা, আরু মলা, বেছ লাগিছে। সুত
লাগিছে!—আঃ কি মিঠা! কি সােৱাদ ! কি মৌ!—ইয়াৰ
পিছত ?
