পৃষ্ঠা:চিকৰপতি নিকৰপতি.pdf/৩৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৯
চিকৰ্ পতি নিকৰ্ পতি।


 জোন যেন ৰঙা মুখখনিৰ কথা। ভাবি আহোঁতে আহোঁতে
 ভাববােৰ কাইব হৈ গীত এটা হৈ ওলাল; তাৰে দুফাকি
 গালোঁ, আৰু দুফাকি পেটতে আছে। ওলাবলৈ কোৰ্
 কোৰাই আছে।

ৰংদৈ। কোৰ্ কোৰাই আছে যদি কেকোৰা হৈ ওলাব, দে
 উলিয়ায় ; মই আঁতৰোঁ।

চিকৰ্ পতি। এৰা, নাতৰিলে সি মােৰ ৰংদৈৰ ৰঙা গালতে
 চেপা মাৰি ধৰিব।

ৰংদৈ। ধৰে ধৰক, নাতৰোঁ যা।

চিকৰপতি। (ৰংদৈৰ গালত আঙুলিৰে ধৰি) তেন্তে এইয়া
 ধৰিলে। ( গান গায়)।

ৰংদৈৰ গালখনি
 লাহৰী সােণকণি,
মােৰ হে হাতে জানে,
 আনৰ হাতে নাজানেং॥

ৰংদৈ। বাঘে-খােৱা । তোৰ কাণখনকো মােৰ হাতেহে জানে ;
 ওচৰ চাপি আহ, দুইৰো ভালকৈ চিনা-জনা হওক।

[ চিকৰ্ পতিৰ কাণ মলে।

চিকৰ্ পতি। আরু মলা, আরু মলা, বেছ লাগিছে। সুত
 লাগিছে!—আঃ কি মিঠা! কি সােৱাদ ! কি মৌ!—ইয়াৰ  পিছত ?