দেউতা। তাই মিছাকৈ মােৰ গাত এই বদ্ নাম দিছে।
দেউতা মই নো কি কম, তাইৰ স্বভাৱ ভাল নহয় ; তাই
মদ ভাং ফটিকা খাই ফুৰে; সেইদেখি আমাৰ গাৱঁৰ
কোনেও তাইক দেখিব নােৱাঁৰে। মােৰ তাই ওচৰচুবুৰীয়া
বাবে, তাইৰ বেয়া স্বভাৱ দেখি মই মাজেসময়ে তাইক
গালি-শপনি পাৰোঁ; সেইদেখিয়েই তাই মােক ভাল নাপায় ;
নহলে তাইৰে সৈতে মােৰ আন কোনো আখেজা-আখেজি
নাই। দেউতা, ধৰম কথা কৈছোঁ, মোৰ মনত খেলাইছে,
— তায়েই কিজানি ৰাগিৰ জালত মতলীয়া হৈ লৰাটো
কাটিলে; এতিয়া তাইৰ গাত জগৰ পৰে বুলি তাই এই
ফিকিৰ কৰি বেটীৰ গাত দোষ পেলাই গা সরুৱাব
খুজিছে।
বৰবরুৱা। (অনেক পৰ ভাবি, গুচৰীয়ানী আৰু পদকিয়ানী
দুইলৈকো চাই) হেৰ শুন ;—তহঁতৰ যিজনীয়েই এই সভাত
উলঙ্গ হৈ নাচিব পাৰিবি, তাইকে মই নির্দোষী বুলি খালাচ
দিম। আৰু যিজনীয়ে সেইদৰে নাচিব নােৱাৰিবি, তাইক
জগৰীয়া বুলি বুজি কাটিবলৈ হুকুম দিম। থিৰাং কথা।
কালীমণি। (হাতযােৰ কৈ) দেউতা, বেটীক ছােৱাছােৱাকৈ
কাটিলেও বেটীয়ে তেনে কাম কৰিব নোৱাৰে।
বেটেউ। দেউতা ৰজাৰ সভাত হাকিম। সৰ্গদেৱো আগতে।
সৰ্গদেৱৰ হুকুমত জোন বেলি সাত সাগৰ ঘূৰিব লাগিছে ।
আমি নো কোন কুটা এতেকে, ৰজাৰ হুকুম দেউতাৰ
