বিশ্বেশ্বৰ। আপােনাৰ নিচিনা যােগ্য লোকে এই বিষয়টো
হাতত নলয় কিয়? নিশ্চয় তেতিয়া সঁচা কথা ওলাব।
গঙ্গাৰাম। সময় কত ? তথাপি ৰাইজে লবলৈ কলে পিছ
নােহোঁহকোঁ। ৰাইজে হুকুম দিলে মই মােৰ সকলো সুখ,
সকলো কাম কাতিকৈ থৈ, সৌ বাঢ়নীটাৰ লৈ এই ঘৰটো
সাৰিবলৈকো সাজু আছোঁ, সেইটো তুমি জানা নে ?
সরুৰাম বৰা। ধন্য! ধন্য! আমাৰ বরুৱা ডাঙৰীয়াৰ নিচিনা
আরু এজন লােক আমাৰ দুখীয়া আসাম দেশত ওলালেই
মাতৃভূমিৰ উদ্ধাৰ হব।
বিশ্বেশ্বৰ। (মুখ ফিৰাই লাহেকৈ) এৰা, মাতৃভূমিখনৰ ধূলি-
মাকটি গুচি সি চাফ হব।
গঙ্গাৰাম। সঁচা কথা কবলৈ কি ; তুমি গুরুৰ কথা শুধিছা ;
মই শঙ্কৰী গুরুক সমূলী বিশ্বাস নকৰোঁ।
বিশ্বেশ্বৰ। কিয় ?
গঙ্গাচৰণ। কাৰণ, তামােল গছজোপা থিয়।
বিশ্বেশ্বৰ। অ এই কাৰণ !— বুজিলোঁ এতিয়া ।
[ তাচ্ছিল্যভাৱে বিশ্বেশ্বৰ উকিলৰ প্রস্থান।
গঙ্গাৰাম। এই পিলিকা লৰাখনে দুপাত আইন মুখস্থ কৰি
উকিল হৈ আহি পৃথিবীখন কুটাগছ যেন দেখিছে। আমি
ডাঢ়ি চুলি পকালোঁ, আমাক মানুহ যেনকে নেদেখে।
অধৰমী ! গর্ভ ⸻!
