নাে কিয় ? কেপ্ কেপাই আছ কেলৈ ? কাছাৰীত হাকিমৰ
আগত যিহকে পায় তাকে কব নাপায়।
ঘিণাৰাম। (বেথাইক) তােৰ সাক্ষী আছে নে ?
বেথাই। সাক্ষী মই কত পাম? যদি আগেয়ে জানিলোঁহেঁতেন,
যে ই চুৰ কৰিবলৈ আহিব, তেতিয়া জনচেৰেক ওচৰ-
চুবুৰীয়াক মাতি আনি ওচৰতে বহুৱাই থলোঁহেঁতেন।
ঘৈণীয়েক। (পিছফালৰপৰা) গােসাঁই সাখী। নেদেখাজন
ঈষ্পৰ সাখী। জোন বেলি সাখী!
পেচ্ কাৰ। চুপ! চুপ! আকৌ তই কথা কৈছে?
মিনাৰাম। তই নো মনে মনে থাকিব নােৱাৰ কিয়, হেৰ
এইজনী ?
ঘৈণীয়েক। ময়ে নাে দুষাৰ এষাৰ নামাতিলে কোনে মাতিব?
আপুনি তো আমাৰ হকে নমতাই হল। মাথোন মােক
চুপ চুপ কৰি চুপ্ চুপাই আছে। সেইদেখিয়েই মই মনে
জানিয়েই গঙ্গাৰাম উকিলক ধৰোঁ বুলিছিলোঁ; আপুনিয়েই
কলে,— নালাগে উকিলক পইচাকেইটা দিব, সেই কেইটা
মোকে ⸻।
পেচ্কাৰ। চুপ । চুপ! বক্ বক নকৰিবি ! নহলে এইবাৰ তই
হাজোতলৈ যাব লাগিব।
ঘৈণীয়েক। বারু, নামাতো দিয়াঁ। কৰিলোঁ চুপ। চুপতে
যদি কিবা গুটী ধৰে ধৰক। অবলা তিরুতাক হাজোলৈ
পঠিয়াম বুলি হুমিয়াই থাকিব নেলাগে !
