পৃষ্ঠা:গৃহ-লক্ষ্মী.pdf/৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
 

হৰি—মই দিমেই—এশবাৰ দিম। যাৰ গান শুনি মোৰ “হৃদয়ৰ তলি ফুটি, হুমুনীয়া এটি উঠি, লাহে লাহে হামিত মিলায়” তাক যথাসৰ্ব্বস্ব দিম। পিতাৰ কিয়, চৌধ-পুৰুষৰ আঙ্গঠীও দিম।

দিবা—মাফ কৰিব ডাঙৰীয়া, চৌধ-পুৰুষৰ উপৰি চৌধ পুৰুষো আপোনাৰ বদান্যতা-গুণত উদ্ধাৰ পাব যেন হে দেখিছোঁ।

(এটা জমাদাৰ ও এটা কনিষ্টবলৰ প্ৰবেশ)।

জগন্নাথ—Hallo ভায়া লাল-পাগ্‌ড়ী, আও, আও, বৈঠ। এক ঢোক মাল খাওনা।

কনিষ্টবল—চোপ্ ৰাও। মাতোৱালা হ'কে একদম মেজাজ বিগড় গেয়া হায়, চুপ্ ।

জগন্নাথ—ঔ আই, এইটোৰ দেখোঁ মিজাজ দেখিয়েই ভয় লাগে!

জমাদাৰ—হৰিচৰণ বাবু কোন?

হৰি—মই। কেলেই?

জমাদাৰ—তোমাৰ নামেৰে এখন গ্ৰেপ্তাৰী পৰনা আছে— তোমাক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিবলৈ আহিছেোঁ ৷

হৰি—কেলেই, অপৰাধ বা কি?

জমা—সুবল নামেৰে এটা মানুহৰ মূৰৰ খোলা ভঙ্গা বাবে।

হৰি—আতি যাও। হামলোক মৌজমে হায়।

কনিষ্টবল—আৰে এচা বুৰবক্ আদ্‌মিতো হাম কভি দেখা হয় নেই। হুজুৰ, ইস্কো পাক্‌ড়েগা?