[ ২৩ ]
বাবেতো মই অলপো অভিমান কৰা নাই প্ৰভু। সকলো মোৰ দোষ। মই পাপিনী যদি ভাল হলোঁ হেতেন, আপোনাৰ মৰম পালোঁহেতেন। মই অপদাৰ্থ গতিকেহে মোৰ দেৱতাক মই তুষ্ট কৰিব পৰা নাই। কিন্তু এইদৰে টোপনি খতি কৰি আপোনাৰ শৰীৰ নষ্ট হ’ব লাগিছে। দয়া কৰি আজিৰ নিশাটো ঘৰত থাওক্৷ নাথাকেও যদি এটুপি পদ-জল দিয়াত আপত্তি কৰে কেলেই নাথ?
হৰি—Oh, damn your পদ-জল, I say. ইয়াত এইখন tom foolery কৰি একো লাভ নাই। মই যাওঁৱেই।
গো— (আঁঠু কাঢ়ি ) প্ৰভু আজি মোৰ অনুৰোধ ৰক্ষা কৰক। (ভৰিত ধৰিব খোজে ও হৰিচৰণে লাথি মাৰি আঁতৰ হয়)।
প্ৰভু, দয়াময়! মোৰ এনে হেন স্বামীৰ এনে দশা কিয় কৰিলা প্ৰভু। মই পাপিষ্ঠাই এনে কি সেৱা চুৰ কৰিলোঁ যে মোক এনে শাস্তি দিছা। পাপীয়সীক অলপ দয়া কৰাঁ, হে ভগৱান।
(প্ৰস্থান)।
দ্বিতীয় দৃশ্য।
( হীৰালালৰ বৈঠকখানা—গানৰ মজলিচ্)।
( হীৰালাল, ধনেশ্বৰ, জগন্নাথ আৰু দিবাকৰ বহি থাকে; দিবাকৰৰ বাহিৰে আটাইৰে হাতত মদৰ গিলাচ)।
