পৃষ্ঠা:গুৰুচৰিত.djvu/৬৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

এহি ক আনটি মত মহাবলে। মুত কটালি লৈয়া সোমাইল গুলো মনে মনে লুকাই থাকিল কে ভাৰে। শম এয়ে বসি হৰি গৱে মুখে নাম কীৰ্তন কৰিা মনে খুশি। বোলে আতে কালি কথা থাকিবোহে শুনি। অনন্তৰে আমি যেবে পুহাইল বানী। কৰিল ৰান তেবে বিলে মহামানী। আবেবেথে আনিল কেহো নেদেখিলা। কন্টালি উপৰে গৈ পুৰ সোমাই বৈশা। ২৮২ শয়ৰে কীৰ্ত্তনঘৰে বসি আসি। ভকৎসকলে বেঢ়ি বসিলা হৰিবি। নামৰ কীৰ্তন কৰি সৰ্ণিয় খৈল। দশম পৰ মেলি পঢ়িবে নাগিন ২৮৮৩ জুবিটি বুকে যিটো কীড়া কলি। বললাম অতৈ সেহি শ পঢ়িল৷ এলম্বে বলো নিলেসীমা ৰোই গৈল। ফটে খিল কথা [তি উঠিল ২৪ কাক বুলি এল কাহ নাম না। নানোহে বাপ তাৰ কহিয়ো নহি। শনে বোলয় নিয়ে আলোক। এক নপুন দেখে কে। ২৮