পৃষ্ঠা:গীতাসাৰ.pdf/৪৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫০২
গীতাসাৰ ৷
 
 

শ্রীকৃষ্ণদেৱৰ উক্তিত আচৰিত হৈ অৰ্জ্জুনে ততালিকে এই বুলি প্রশ্ন তুলিলে, “হে ভগৱান! তােমাৰ জন্ম পাচত, বৈৱম্বত বা সূৰ্য্যৰ জন্ম বহু পূর্ব্বে হৈছিল; এনেস্থলত জ্ঞানযােগৰ তত্ত্ব তুমি সূৰ্য্যৰ আগত ব্যাখ্যা কৰিছিলা বুলি কেনেকৈ ধাৰণা কৰোঁ ?” (১)

 অৰ্জ্জুনৰ এই জটিল প্রশ্নৰ উত্তৰ ভগৱান শ্রীকৃষ্ণই এই বুলি দিলে, “প্ৰকৃততে ইতঃপূৰ্ব্বত মােৰ আৰু তােমাৰ বহুবাৰ জন্ম হৈ গৈছে ৷ মােৰ আত্মদৃষ্টিৰ জ্ঞান অবিচলিত থকাৰ হেতুকে মই তোমাৰ-মোৰ বহুবাৰৰ কথা জানোঁ; কিন্তু, তুমি দেহাত্মবুদ্ধিৰ বশ হেতুকে সেই বিষয়ে তোমাত স্মৰণ নাই। যি অনাদি তেওঁৰ জন্ম নাই; যি অবিনাশী তেওঁ মৰণ নাই । মই এনে জন্ম-মৰণৰহিত যদিও, নিজৰ প্ৰকৃতিক বশীভূত কৰি নিজ মায়াৰ দ্বাৰাই মই জন্মগ্রহণ কৰোঁ । হে ভাৰত !(২) যেতিয়াই ধৰ্ম্মৰ হানি আৰু অধৰ্ম্মৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ প্ৰৱল হয়, তেতিয়াই মই আপােনাকে আপুনি সৃষ্টি কৰোঁ ৷ সাধুৰ ৰক্ষা, দুষ্টৰ দমন আৰু ধৰ্ম্ম স্থাপনৰ অৰ্থে মই যুগে যুগে অৱতীৰ্ণ হওঁ । হে অৰ্জ্জুন ! যি পুৰুষে মােৰ এই দিব্য জন্ম-কৰ্ম্মৰ তত্ত্ব হৃদয়ঙ্গম কৰিব পাৰে, তেওঁৰ দেহান্তৰৰ পাচত আৰু পুনর্জন্ম ননয়। তেওঁ মােৰ আত্মাতে বিলীন হৈ নির্ব্বাণপ্রাপ্ত হয়।” (৩)


 (১) এই বিষয়ত অৰ্জ্জুনৰ সন্দেহ গম্ভীৰ হােৱাৰ আৰু এটা কাৰণ এই যে, ইতিপূৰ্ব্বতে শ্ৰীকৃষ্ণদেৱে ব্যাখ্যা কৰি আহিছে আত্মা অমৰ আৰু পৰমাত্মা লাভৰ পাচত তেওঁ ব্ৰহ্মনিৰ্মাণ প্রাপ্ত হয় বুলি; এতেকে পুনৰ্জন্ম অসম্ভৱ । —গীতা, ৪ৰ্থ আধ্যা, ৪র্থ শ্লোক ।
 (২) ভা-জ্ঞান ; ৰত-ৰতিযুত । ভাৰত সম্বােধনেৰে এই খিনিত অৰ্জ্জুনক জ্ঞানপিপাসু বুজোৱা হৈছে ।
 (৩) গীতা, ৪র্থ আধ্যা, ৫–৯ শ্লোক ।