পৃষ্ঠা:গীতাসাৰ.pdf/১৩৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১ ৷ আধ্যা
৫৯৫
 
 

উপদেশ তপস্যাবিহীন, ভক্তিবৰ্জ্জিত, শুশ্রুষাৰহিত আৰু ভগৱানৰ প্রতি অশ্রদ্ধাযুত লোকৰ আগত কোৱা কাচিতো উচিত নহয় (১)। এই গীতাতুল্য প্রিয়বস্তু মােৰ আন একো নাই; এই গীতা পাঠত যাৰ প্ৰৱল অনুৰাগ তাৰ সমান মােৰ প্ৰিয় আন কোনো নহয়; যি ভক্তিৰে সৈতে গীতাপাঠ শ্ৰৱন কৰে তাৰ প্রতিও মই সততে তুষ্ট ।

 সামৰণিত ভগৱান শ্রীকৃষ্ণই অতি আগ্ৰহৰে সৈতে অৰ্জ্জুনক পুনৰপি সুধিলে, “হে পার্থ ! এই গীতশাস্ত্র ব্যাখ্যা তুমি একাগ্রচিত্তেৰে শুনিলা নে ? হে ধনঞ্জয় ! তােমাৰ অজ্ঞানকৃত মােহজাল বিনষ্ট হল নে?(২)
 অৰ্জ্জুনে গভীৰ কৃতজ্ঞতাৰে সৈতে অতি ভক্তিভাৱে তেওঁৰ শেষ-সিদ্ধান্তমত এই বুলি নিবেদিলে, “হে অচ্যুত ! তোমাৰ কৃপাত মােৰ সমস্ত মােহ বিনষ্ট হল; তোমাৰ অনুগ্ৰহত মই স্থিৰচিত হলোঁ; আৰু তােমাৰ অভয় চৰণত শৰণাগত হৈ মই সৰ্ব্বসংশয়ৰপৰা মুক্ত হলোঁ। এতিয়া, হে প্রভাে ! তােমাৰ উপদেশানুৰূপ কাৰ্য্য কৰিবলৈ মই সষ্টম হৈছোঁ (অর্থাৎ, মই যুদ্ধত প্রবৃত্ত হবলৈ প্রস্তুত হৈছোঁ)।(৩)


 (১) কিয়নো, বিনা তপস্যাত গীতাৰ উপদেশ ধাৰণা কৰিবলৈ শক্তি নােপজে; ভক্তিবিনে গীতোপদেশ গ্রহণ বা শ্ৰবনলৈ প্ৰবৃত্তি নজন্মে; গুৰুশুশ্ৰুষা নহলে গীতাৰ মৰ্ম্মাৰ্থ লাভৰ সভাৱনা নাই । ঈশ্বৰত অসূয়া ত্যাগ নকৰিলে গীতাৰ সাৰতত্ত্ব ব্ৰহ্মানন্দ উপলদ্ধি নহয় ।
 —কৃষ্ণানন্দস্বামীকৃত গীতাসন্দীপনী ।
 (২) গীতা, ১৮শ আধ্যা, ৬৩-৭১ শ্লোক ৷
 (৩) গীতা, ১৮শ আধ্যা, ৭২-৭৩ শ্লোক ৷