অষ্টাদশ আধ্যাৰে সৈতে গীতা সম্পূৰ্ণ। এই মোখনী আধ্যাত আগৰ আধ্যাবোৰৰ ভালেমান জটিল তত্ত্বৰ সৰল ব্যাখ্যা দিয়া হৈছে মাথোন, নতুন মূলতত্ত্ব সন্নিবিষ্ট হোৱা নাই। বিশেষ, ১৪শ আৰু ১৫শ আধ্যাতে ১৯শ আধ্যাত কবলগীয়া কথাৰ সাৰাংশ কথিত হৈছে। এতিয়া এই মোখনী আখ্যাৰ ব্যাখ্যাত ভালেমান তত্তৰ বছা বছা লাগতিয়াল গোটাচেৰেক তত্ত্ব-ব্যাখ্যা মাথোন উদ্ধৃত কৰা যাব।
সৰ্ব্বশাস্ত্ৰবিশাৰদ সূক্ষ্ম তত্ত্বদৰ্শী আত্মজ্ঞনী পৰমাত্মাস্বৰূপ নৰতনু বিশ্ববিকাশ বাহ্যবিঘ্নবিনাশক জীৱস্ত শক্তি মহাবাহু কেশিনিসূদন অন্তৰ ৰিপুসংযমী হৃষীকেশ গোবিন্দ শ্ৰীকৃষ্ণকথিত তত্ত্বজ্ঞান উপলব্ধি কৰি তন্ময় হৈ পাৰ্থবীৰে ভক্তিবিহ্বল শুদ্ধচিত্তেৰে এইবুলি পুনৰপি কৃপাভিক্ষা কৰিলে,—“হে মহাবাহো! হে হৃষীকেশ! হে কেশিনিসূদন! এতিয়া সন্ন্যাস আৰু ত্যাগৰ (১) প্ৰকৃত পাৰ্থক্য কি, জানিবলৈ মোৰ ধাউতি বাঢ়িছে; কৃপা কৰি তাৰ বিশদ ব্যাখ্যা দি মোৰ তত্ত্বজ্ঞান সম্পূৰ্ণ কৰাঁ।” (২)
(১) 'সন্যাস’ আৰু 'ত্যাগ' এই দুটি 'ঘট' আৰু 'পট'ৰ নিচিনা বিভিন্ন জাতীয় নে, ঘট আৰু ঘটীৰ নিচিনা একেবিধ সঁজুলীৰ বিভিন্ন নাম, অৰ্জ্জুনে তাৰে বিশ্লেষণ বিচাৰিছে।
(২) গীতা, ১৮শ আধ্যা, ১ম শ্লোক।
