তাৰ বিশদ ব্যাখ্যা দিওঁ, গুনিবাঁ। যিসকলে দেৱতাদিৰ পূজা কৰে, সেইসকল সাত্ত্বিক; যিবিলাকে যক্ষ-ৰাক্ষসাদিৰ পূজা কৰে, সিবিলাক ৰাজসিক; আৰু যিবিলাকে ভূত-প্রেতাদিৰ পূজা কৰে, সিবিলাক তামসিক । যিবিলাকে শাস্ত্ৰত নােহােৱা স্বকল্পিত বিধি অনুসৰি কঠোৰ তপস্যাত ধৰি উপবাস, অনাহাৰ, অনিদ্রা ব্ৰতৰ দ্বাৰাই দেহক কৃশ আৰু দুর্বল কৰে, তাৰ লগে লগে দেহস্থিত আত্মাকো কৃশ কৰে, সেই বিবেকবিহীন লোক ইহলােকত সৰ্বসুখৰপৰা বঞ্চিত আৰু পৰলােকত অধোগতি প্রাপ্ত হয়। সিবিলাক আসুৰ (১) শ্ৰেণীত ভুক্ত ৷(২)
“প্ৰকৃতিভেদে মানুহৰ আহাৰো তিনি প্ৰকাৰ (৩); আৰু তপ, যজ্ঞ, দান এই ধৰ্ম্মকৰ্ম্মানুষ্ঠানো প্রত্যেকেই তিনি বিধৰ (৪)। সেইবােৰৰ সুকীয়া সুকীয়াকৈ ব্যাখ্যা দিওঁ, শুনিবাঁ ।
আহাৰঃ—ষি আহাৰে মানুহৰ পৰমায়ু বৃদ্ধি কৰে, যি আহাৰে দুৰ্ব্বল শৰীৰত বল দিয়ে, যি আহাৰে ৰােগ নিবাৰণ কৰে আৰু গুচায়, যি আহাৰে মন-প্রাণ পৰিতৃপ্ত কৰে, যি আহাৰ সোৱাদ, শীতল আৰু ৰুচিকৰ, যি আহাৰে মনত উৎসাহ বঢ়ায়, সেইবােৰ আহাৰেই সাত্ত্বিক সম্প্রদায়ৰ আহাৰ; অতি কেহা, টেঙ্গা, লুনীয়া, চোকা, উগ্র(বাৰ-মচলা দিয়া গুৰুপাকী) আহাৰ, আৰু যি আহাৰ পাচত ৰােগ, শােক, দুখ, বিষাদিৰ কাৰণ হয়, সেই আহাৰ ৰাজসিক সম্প্রদায়ে ভােগ কৰে;
(১) নিকৃষ্ট সম্প্রদায়ৰ কৰ্ম্মানুষ্ঠানৰ ব্যাখ্যা দিওঁতেই উৎকৃষ্ট সম্প্রদায়ৰ
কৰ্ম্মানুষ্ঠান অযাচিতে ব্যাখ্যা কৰা হয়। ইয়াকে নিষেধমুখী ব্যাখ্যা বোলা যায়।
(২) গীতা, ১৭শ আধ্যা, ২—৬ শ্লোক ।
(৩) চৰ্ব্ব্য, চোষ্য আৰু লেহ্য এই ত্রিবিধ আহাৰ ।
(৪) (ক) অগ্নিহােত্রাদি যজ্ঞ; (খ) চান্দ্ৰায়নাদিতপঃ (গ) দানাদি বিশিষ্ট দান ।
