পৃষ্ঠা:গীতগোবিন্দ.pdf/১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক সন্ধানলৈ যাওক
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৩ ]
 

ৰাত্ৰিত সুতসে আতি ডৰিব কানায়।
কৃষ্ণক ঘৰক লাগি নিয়ো ৰাধাৰায়॥
সহজে কৃষ্ণত মন ৰাধিকা সুৰত।
সিন্ধি চাই ফুৰন্তে দুৱাৰে পাইলা পথ॥ ৮॥
ৰাধিকা কৃষ্ণক লৈয়া গৈলা ধীৰে ধীৰে।
ৰাসক্ৰীড়া আৰম্ভিলা নিকুঞ্জ-মন্দিৰে॥
কবি মধ্যে লেখি জয়দেৱ নামে সাৰ।
বাক্যত দেৱতা সৰস্বতী কণ্ঠে যাৰ॥ ৯॥
যাৰ নীজ ভাৰ্য্যা ভৈলা নামে পদ্মাৱতী।
নানাবিধ বাক্য ৰচনাত চক্ৰবৰ্ত্তি॥
জয়দেৱে মাধৱৰ স্তুতিক বৰ্ণাৱে।
পদ্মাৱতী আগত নাচন্ত ভঙ্গি ভাৱে॥ ১০॥
প্ৰথমতে ৰাগযে মাল্লৱ আৰম্ভিলা।
দশ অৱতাৰক বৰ্ণায় প্ৰণমিলা॥
কৃষ্ণ সমে ৰাসক্ৰীড়া কৰিলা যি জনে।
হুয়ো পৰিচয় ৰাধা কোন গোপীগণে॥ ১১॥
ব্ৰহ্মা রুদ্ৰ আদি তাসম্বাত করি।
সততে ভক্তৰ বশ্য দেখাইলন্ত হৰি॥
এতেকে কৃষ্ণত ভক্তি কৰিবাক মনে।
লক্ষ্মী আসি ৰাধা-রূপে ভৈলন্ত আপোনে॥ ১২॥