পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৯৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮৯
গদাধৰ।

কেতিয়া যে কৰে কি, কিবা ঠিক তাৰ,
এনে দুৰ্দ্দিনত।
বুঃ গোঃ—স্বৰূপ ধৰিছে কথা।
কোনে পায় তিৰোতাৰ আশ! আৰু জানাঁ,
তিৰোতাই বিবাদৰ যতেক কাৰণ।—
জয়মতী কাল হল, এই অশান্তিৰ;
—বুজিবাঁ প্ৰমাণ।
ৰজা।— নাক-কাণ কাটি শাস্তি
দিবা যথোচিত। ক্ষমা নাই, ক্ষমা নাই,
জানিবা নিশ্চয়।
অপৰাধিনী।— সৰ্কদেও ইস্পৰ! বেটীয়ে—
কটো।- নবজাবি মুখ।
ৰজা।— শুনোঁ বাৰু কিবা কয়।
কটো।— ক, কি কব খোজ।
অপৰাধিনী।—সৰ্কদেও ইস্পৰ! বেটীয়ে ভালকে কব গোনাইছিলোঁ।
বোলোঁ, বেটীৰ বৰ ভাইগ; নাক-কাণ কাটিয়ে এৰিবলৈ
হল। কথাতে কয় বলে, “কাটে যদি নাক-কাণ খাম
আলে-জালে, কটা গলে চুলিটাৰ পাম কোন্ কালে”!
ৰজা।— এৰি তেন্তে নাক-কাণ,
ধৰিবি চুলিত।
কটো।- যিবা আজ্ঞা স্বৰ্গদেৱ!

(অপৰাধিনীক লৈ কটোৱালৰ প্ৰস্থান)


ৰজা।— লগা নাই ভাল একো!