পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৬০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫৪
গদাধৰ

নেপাওঁ সন্ধান কতো এই অঞ্চলত,
নাই গদাপাণি।”
হাজৰিকা।—তথাপি নেৰাৰ দায়।
সেয়ে যদি সমিধান, লুকাবাঁ কিমতে
বৰাগীৰ কথা?
শইকীয়া।— স্বৰূপ ধৰিছাঁ তুমি।
ৰাজ্য জুৰি হুলস্থূল লাগি গৈছে আতি,
ঘৰে-পৰে বাটে-ঘাটে বৰাগীৰ কথা -
সূৰ্য্যৰ মুখত কোনে শোপা দিব পাৰে?
বতাহে বাতৰি নি যোগাব ৰজাক;
জনৰৱ তুলি।
সঃ গোঃ।— বাঢ়িব জঞ্জাল আৰু।
শইকীয়া।— বাঢ়িব নিশ্চয়।

( সকলোটি চিন্তাত )


হাজৰিকা।—পৰিছে মনত মোৰ
আৰু এটি কথা। শুনিছিলোঁ নিলগত,
ৰম্ভা আইদেৱে আমাৰ গৃহিণী সতে
পাতিছিল কথা; বৰাগী বাতৰি কিবা
জানেবা সিদ্বয়ে?
সঃ গোঃ।— কি জানিব হেৰা।
হাজৰিকা।—বৰাগীয়ে বীৰসাজে,
উজাই গইছেগই নগৰৰ মুখে।
সিংহাসন লক্ষ্য কৰি, উন্মাদৰ দৰে,
উলটিছে মহাৰঙ্গে ৰাতি। হব পাৰে