এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫০
গদাধৰ
ৰম্ভা।— নহবাঁ উতলা।
নেভঙ্গিবাঁ আত্মবল, বীৰবাহু তুমি।
স্থিৰ হই যুক্তি কৰা পৰিছে সময়।
আহিছিলোঁ ময়ো, বিদায় মাগিম বুলি;⸺
এৰি এই বহা, যাব লাগে ৰাতিয়েই
স্থানান্তৰে তুমি। নতুবা, পুৱাতে আহি
পাবহি ৰণুৱা, নিবহি আটক কৰি;
ৰাজাজ্ঞা আহিছে কালি। —নাযাবাঁ উজাই,
যাব লাগে ভটীয়াই।
গদা।—নডৰোঁ ৰণুৱা মই॥
নিপাতিম অকলেই যতেক যুঁজাৰু,
দেখিবাঁ চকুৰে। নেদেখাঁ বৰাগী বেশ
আৰু ই দেহত।
ৰম্ভা।—স্থিৰ হই কৰা কাম।
নহলে নিশ্চয় উদ্দেশ্য বিফল তৱ।
সাজিছে বিস্তৰ সেনা, ৰাজ-আদেশত;
বাছি বাছি দেউতাই কৰিছে যুগুত।
শুনিলোঁ মন্ত্ৰণা যত নিজ কাণে আজি।
শুনা মোৰ কথা এবে, এৰাঁ আন ভাব;—
ৰজাৰ ৰণুৱা সাজি যোৱাঁহি ওলাই,
নেৰিবাঁ ইবেশ তুমি দৰং সীমাত।
তোমাকো এজন যাতে জানে সকলোৱে
ৰজা-সেনা বুলি। আনিছোঁ লগত, ধৰাঁ
এই সেনাসাজ।
(সাজ প্ৰদান )
