এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৪২
গদাধৰ
ৰাজলক্ষ্মীসমা সতীয়ে এৰিলে দেহা
পৰিণাম থই।
সঃ গোঃ।—ৰাজলক্ষ্মী স্বৰূপতে
গল ৰাজ্য এৰি। ইন্দ্ৰবংশী ৰাজকুল
পৰিছে মলিন দিনে সিদিনাৰপৰা।
তথাপি নহল হাঁয়, চেতন ৰজাৰ,
চোৱা নাই ঘূৰি, বেৰিছে বিপদে কেনে
ঘোৰ ৰূপ ধৰি!
( দুৱৰীৰ প্ৰৱেশ )
দুৱৰী।—ৰাজদূত দুৱাৰত,
দেউতা-ঈশ্বৰ!
সঃ গোঃ।—আন মাতি।
দুৱৰী।—যি আজ্ঞা, দেউতা-ঈশ্বৰ! (প্ৰস্থান)
হাজৰিকা।—কওঁতেই পালে আহি!
বৰা।—পাবহিয়ে লাগে।
(দুতে সৈতে দুৱৰীৰ পুনঃ প্ৰৱেশ)
দূত।— প্ৰণামোঁ দেউতা মই।
সঃ গোঃ।—“কিবা বাৰ্ত্তা দুত!
ৰাজাজ্ঞা আহিছে কিবা?
দূত।—হইছে দেউতা। (পত্ৰ উলিয়াই দিয়ে )
সঃ গোঃ।—(পত্ৰ পঢ়ি চাই।) ৰাজ-আজ্ঞা শিৰোধাৰ্য্য।
(বৰাৰ প্ৰতি) দূতৰ বিশ্ৰাম হেতু যুগুত বিধান
কৰাঁ সদ্যহতে।
