এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৩
গদাধৰ।
৪ৰ্থ, গঃ।—বেচ কৰিলি ককাইহঁত। মই বোলোঁ আজি হে আজি!
- ইমানকৈ ৰিঙ্গিয়ালোঁ, তেও ঔ নুবুলিলি নহয়?
২য়, গঃ।— আজি তোক ৰজাই পিঙ্গত দিলেহেঁতেন!
৪ৰ্থ, গঃ।— আমাৰ যে এতিয়া ৰজাও নাই,—ঔ?
১ম, গঃ।—মিছা নহয়। বৰভকত ঢুকাবৰপৰা আমাৰ বৰগৰখীয়া এটা
- নোহোৱা হল; ইঃ, শকতে-আৱতে মানুহটো এনেহে আহিল পায়!
- ৰজা হওঁতে শুৱাই পৰিছিল। নহয় নে বাৰু?
৪ৰ্থ, গঃ।—ওঁ, তেওঁ থাকোঁতে মই কালৈকো ভয় নকৰিছিলোঁ নহয়।
১ম, গঃ।—বেচ, বেচ, ভাল মনত পৰিছে। তহঁতক কওঁ-কওঁকৈ হে
- আছিলোঁ। হেৰ, এতিয়া যে গৰখীয়াটো নতুনকৈ লগলাগিছেহি, সেইটো
- আমাৰ ৰজালৈ কেনে হব?
২য়ঃ গঃ। বেচ হব। মোৰ মনেৰে হলে বৰভকতত্কৈও শুৱাব।
৩য়, গঃ।— “বেচ কৈছ। মোৰ মনে সৈতে মিলি গৈছে।
৪ৰ্থ, গঃ।— বেচ হল, তেনেহলে, তেওঁকে ৰজা পাতোঁগৈ আহহঁক।
- কেইওটাই।—আহহঁক। বেচ্ বেচ্।
১ম, গঃ।—এৰা, বালক, তেওঁ গৰুও নাগছে, এনেই কিবাকিবি গুণিগাঁথি
- বহি হে থাকে। কবলৈকো বেয়া লাগে, নহয় বাৰু?
২য়, গঃ।— নহয়, তেওঁ জপ্ কৰে অ। এতিয়া চাগৈ কদমৰ তলতে বহি
- আছে। বলহঁক, তালৈকে যাওঁ।
১ম, গঃ।— এৰা, বলহঁক।
৪ৰ্থ, গঃ।—হেঁকাই-তিলিকি-বাওঁ! (কাষলতি বাদ্য) (প্ৰস্থান)
