এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১৬
গদাধৰ
বঃ গোঃ।—সাৰুৱা বুজনি।
পাওঁ বুলি ছিদ্ৰ কিবা ৰজাৰ মনত
পুনু ঠাই পাবলই, চান্দিছোঁ সদায়।
কিন্তু মাও। কিনো কম, কুমন্ত্ৰণা জলে
ছাতিলে ৰজাৰ মন। সোমাওঁ কি মতে;
সন্ধি নাই পাবলই।
ৰাজমাও।—যুগুত মন্ত্ৰণা
নেৰিবাঁ তথাপি মন্ত্ৰি! ৰজাৰ মঙ্গল
নিচিন্তাঁ যদ্যপি ঘুৰি, প্ৰজাৰ উদ্ধাৰ
এৰিবাঁ কি সতে? বাঢ়িছে আশঙ্কা নিতে
ৰাজবিপ্লৱৰ। ৰসাতলে যাব দেশ,
নুমাব ‘অসম’ নাম; পুৰণি গৌৰৱ
অকালত যাব মাৰ। হবাঁ দোষভাগী,
যদ্যপি নিৰ্দ্দোষী তুমি মূল-কাৰণত।
কিবা যুক্তি দিম? ভাবি চোৱা যিবা ভাল,
বিজ্ঞ মন্ত্ৰী তুমি।
বঃ গোঃ।—স্বৰূপ কইছাঁ মাও।
বিপদ-ধুমুহা আহি চাপিছে ওচৰ;
ধৰিছে সি ৰূদ্ৰৰূপ অনুকূল বা’ত।
নোহে নিৰুদ্দেশ আৰু, গদাপাণি বীৰ,
ঘুৰিছেহি নগৰত প্ৰকাশ্য উদ্দেশ্যে।—
জিনিব ৰজাক বোলে, দিব প্ৰতিশোধ
নিজ বাহুবলে।
