এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯৭
গদাধৰ।
ৰজা।— নকবাঁ যি কথা!
নেৰিবাঁ নেৰিবাঁ মন্ত্ৰি, নেৰিবাঁ হে মোক
এনে ঘোৰ বিপদত নেৰিবাঁ অকলে।
জানাঁ তুমি, তোমাতেই সকলো ভাৰসা,
তোমাৰ বুদ্ধিতে মোৰ যত কৰ্ম্মফল!
মহাপাপে চুক যদি এৰাঁ তুমি এবে,
এইহেন আপদত।
বুঃ গোঃ।— চুব ক’ত পাপে
পাপৰ মলিৰে ঢকা এই শৰীৰত?
অথাই আপদ মাজে আছোঁ নিজে ডুবি,
উদ্ধাৰোঁ কি ৰূপে আশ্ৰিত জনক?
আৰ্জ্জিলে ভুঞ্জিব লাগে, নাই অন্ত গতি
পাপৰ সমানে তাপ।
বুঃ গোঃ।—কিয়নো আৰ্জ্জিলাঁ
জানি শুনি পাপ তুমি? মিলালাঁ তুমিয়ে
অতনা বিপদ আজি!
বুঃ গোঃ।—নকবাঁ সি কথা।
বঃ গোঃ।—শত বাৰ লাগে কব।
বুঃ গোঃ।—কিয় দিবাঁ দায় মোত?
বঃ গোঃ।—সৰ্ব্বদোষী তুমি।
তোমাৰে মন্ত্ৰণাফল সমস্তে ইসৱ।
বুঃ গোঃ।—কিয়বা শুনিলে আনে?
বঃ গোঃ।—বিজ্ঞ মন্ত্ৰী ভাবি।
জনা হলে এনে তুমি, নেৰাখে সঞ্জাত।
