এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩২
জঙ্ঘাসুর বধ
থাক থাক ৰহ ৰহ কৰেহো দোহাৰ [১]।
শূলে হানি তেহোক পেশিবো যমঘৰ॥ ১৪৬
দেখিয়া অৰ্জ্জুনে শৰ হানিলা প্ৰচণ্ড।
হাততে কাটিলা শূল হাজাৰেক খণ্ড॥
হেন দেখি জঙ্ঘাসুৰ মহাকোপে আতি।
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ প্ৰহাৰিলা অৰ্জ্জুনক প্ৰতি॥১৪৭
নগণিলা ধনঞ্জয় ৰাক্ষসৰ শৰ।
ভল্ল শৰ হানিলা অৰ্জ্জুন ধনুৰ্দ্ধৰ॥
অসুৰে দেখ ভল্লশৰে আসে খেদি।
তীক্ষ্ণতৰ শৰে তাক পেহলাইলা ছেদি॥ ১৪৮
হেন দেখি অৰ্জ্জুনে হানিলা দুই শৰ।
নাকটি কাটিলা যায় জঙ্ঘা অসুৰৰ।
কাটিলা নাকটি ৰাক্ষসেও নজানিলা।
তীশাল বিশাল অৰ্জ্জুনক প্ৰহাৰিলা॥ ১৪৯
অৰ্জ্জুনে হানিলা পাশ-ভূষ দুই বাণ।
তীশাল-বিশালক কৰিলা থান থান॥
এহিমতে দুই বীৰে কৰন্ত সংগ্ৰাম।
ইটো যুদ্ধ-পটন্তৰ নাহিক উপাম॥ ১৫০
অৰ্জ্জুনে হানিলা বাণ চল্লিশ হাজাৰ।
চাৰি কোটি হানিলন্ত জঙ্ঘা বীৰবৰ॥
কৃষ্ণক হৃদয়ে ধৰি পছে সব্যসাচী।
শত অযুতেক মান প্ৰহাৰিলা বাছি॥ ১৫১
- ↑ দোহাৰ=ধ্বংস
