এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮
জঙ্ঘাসুৰ বধ
অৰ্জ্জুন নকুল দুয়ো আছে নিদ্ৰা যায়।
ই গোট ৰাক্ষস বুলি ভীমে নিচিনয়॥
অনন্তৰে দুয়োজনে খেদি লৈলা লাগ।
গজ্জিয়া ফোঁফায় যেন ক্ৰোধে মত্ত নাগ॥ ৩৭
প্ৰথমতে মুষ্টি কৰি ভীম মহাবলী।
হৃদয়ত মাৰিলেক বজ্ৰৰ বাটুলী [১]॥
তেতিক্ষণে মহাবেগে অসুৰেও উঠি।
ভীমৰ হিয়াত হানিলেক বজ্ৰ-মুষ্টি॥ ৩৮
মূৰ্চ্ছা গৈলা বৃকোদৰ গাৱে নাহি তত।
কতোক্ষণ স্থিৰ হৈয়া ৰহিলা ভূমিত॥
চেতন লভিয়া বীৰ কোপত উন্মত্ত।
গৰ্জ্জিয়া বোলয় কথা আসে যেন মত॥ ৩৯
কুমাৰৰ চাক যেন ঘূৰিয়া ফুৰয়।
মাৰিবাক লাগি দুয়ো ছিদ্ৰ নপাৱয়।
কতোক্ষণে বায়ু-সুতে ছিদ্ৰক লভিলা৷
পাকত ফুৰন্তে তাৰ ভৰি পিছলিলা॥ ৪০
কাতি হুয়া জঙ্ঘাসুৰে পৰিবে চাহিলা।
মহাবলী হেতু তেহো থমকি বহিলা॥
ভীমেও ক্ৰোধত ছিদ্ৰ চাই ফুৰে বেগে।
একগোট মাথাত ধৰিলা সেহি ছেগে॥ ৪১
- ↑ বাটুলী=বটালী
