এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
খটাসুৰ বধ
বিকৰ্থিয়া অসুৰে মাতয় মুখ চাই।
তথাপিতো সতী দেৱী ওচৰ নলয়॥
দ্ৰৌপদী বোলন্ত বৰ মুনিষ দেখাস।
মোহোৰ হাতত বেটা যাইবি যমপাশ ॥১০০
ক্ৰোধে উৰু শিৰ কম্পে বিৱৰ্ণ বদন।
অসুৰক বধিতে দেৱীৰ ভৈলা মন॥
চন্দ্ৰ-সূৰ্য্য দেৱ সৱে আৰাধিয়া মন।
দক্ষিণ হাতৰ দেৱী খসাইলা কঙ্কণ ॥১০২
প্ৰকাশ কৰয় যেন আদিত্য প্ৰমাণ।
লহ লহ কৰে দেখি অগনি সমান॥
ঈশ্বৰৰ সুদৰ্শন চক্ৰ যেন ঠান।
সেহিমত প্ৰকাশয় দেৱীৰ কঙ্কণ॥
মাধৱক স্মৰিয়া মাৰিলা লক্ষ্য কৰি।
কাটিলেক মাথা তাৰ পৰিল বাগৰি॥
গল ছেদি অসুৰৰ তেখনে কঙ্কণ।
যাজ্ঞসেনী সমীপত ভৈলা উপসন॥১০৩
পৰ্ব্বত সমান ঢলি পৰিল অসুৰ।
টল মল কৰি মহী কম্পে কতদূৰ॥
দ্ৰৌপদীৰ হাতত অসুৰ হত ভৈল।
জয় জয় কৰি দেৱে পুষ্প বৰষিল॥১০ ৪
যৈতে মৰি পড়ি আছে পাণ্ডু পুত্ৰগণ।
শীঘ্ৰ বেগে দ্ৰৌপদী চলয় সেহি স্থান॥
