এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পদ
সহদেৱৰ হাতত জঙ্ঘাসুৰৰ পতন
মুনিয়ে বোলন্ত ৰাজা শুনা নৃপবৰ।
বৰাহৰ ৰথ ভাঙ্গিলন্ত বৃকোদৰ॥
মহাদুখে নৃপতিৰ সহন নাযায়।
কান্দিলন্ত সাৰথিৰ গুণক বৰ্ণায়॥ ২৩৭
ৰথ সমন্বিতে মহীধৰ্ম্মক মৰালো॥
এবেসে জানিলো মই সমূলে মৰিলো॥
সেহি বেলা অজপতি সাৰথি তেখনে।
ভেড়া ছাগলৰ ৰথ সাজি তেতিক্ষণে॥ ২৩৮
দুইশত ভেড়ক দেখন্তে মহাভয়।
মাখি পৰিলেও শৃঙ্গে দোহাৰ হোৱয়॥
আথে বেথে নৃপতিক যোগাইলা নিয়া।
সাৰথিক প্ৰশংসি উঠিল জাম্প দিয়া॥ ২৩৯
প্ৰচণ্ড বতাসে যেন কদলী কম্পয়।
প্ৰমত্ত ৰথত চড়ি জঙ্ঘা দুৰাশয়॥
ভীমক মাতয় জঙ্ঘাসুৰ নিশাচৰ।
তোহোক ইবাৰ মই নিবো যমঘৰ॥ ২৪০
এহি বুলি ধনুধৰি মহাদৰ্প কৰি।
সহদেৱে ভেন্টিলা ভীমৰ আগবাঢ়ি॥
এতহন্তে মহাবীৰ সৰমা-তনয়।
অযুত নিযুত লক্ষ বাণ বৰিযয়॥ ২৪১
