পৃষ্ঠা:কৰ্ণ পৰ্ব্ব.pdf/৯৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৪
কর্ণ পর্ব্ব।

কতো শৰ যোৰে কতো নাপায় যুৰিতে।
শৰ হানি ধনঞ্জয় কাটয় ত্বৰিতে॥ ৫০৩॥
কোন বেলা কোন শৰ হানিতে লাগয়।
সি সবক কৰ্ণে পাহৰিলা সমুদায়॥
পৰশুৰামে শাপি তাক আছয় পূৰ্ব্বত।
সময়ৰ শৰ তন নপৰে মনত॥ ৫০৪॥
ধৃতৰাষ্ট্ৰ ৰাজাৰ সংশয় মনে ভৈলা।
সঞ্জয়ক মাতি পাছে পুছিবাক লৈলা॥
ছেদিয়ো সংসয় মোৰ সঞ্জয় মহন্ত।
কি কাৰ্য্যে কৰ্ণক পশুৰামে শাপিলন্ত॥ ৫০৫॥
সঞ্জয় বদতি শুনিয়োক মহাৰাজ।
পূৰ্ব্বত কৰ্ণয়ো বৰ কৰিছে অকাৰ্য্য॥
অস্ত্ৰ শিখিবাক লাগি কৰ্ণবীৰবৰে।
বিচাৰিয়া গুৰু নাপাইলন্ত ৰবি তলে॥ ৫০৬॥
আপুনাৰ তুল্য গুৰু নেদেখিয়া কৰ্ণে।
নমিলন্ত গৈয়া পৰ্শুৰামৰ চৰণে॥
পৰ্শুৰামে বোলে তই কাহাৰ কুমাৰ।
কিবা কাৰ্য্যে আসি আছা থানক আমাৰ॥ ৫৭
কৰ্ণে বোলে গুৰু মই ৰাধাৰ তনয়।
গুৰু হুয়া মোহোক শিখোৱা শৰ চয়॥
পৰ্শুৰামে বোলে মই কৰিয়াছো অঙ্গীকাৰ।
ক্ষত্ৰিয় সম্বন্ধে শৰ নিশিখাইব আৰ॥ ৫০৮॥