এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তাহাঙ্ক ভঙ্গাইলা পূৰ্ব্বে ধন্য শুক্লধ্বজ সুত
ৰঘুদেৱ ভতিজা আমাৰ॥ ৪২৮॥
এহি কুল ৰণ এৰি নৰ নাৰায়ণ গৈলা
ৰঘুদেৱ ৰহিলন্ত ফিৰি।
জ্যেষ্ঠক আদৰি ৰঙ্গে অন্ন পানে পঠাইলন্ত
পাচে আসি পাতিলা নগৰী॥ ৪২৯॥
⸻
পদ।
সঞ্জয় বদতি কথা শুনা মহাশয়।
অৰ্জ্জুনে বধিহল যেবে কৰ্ণৰ তনয়॥
মহাশোকে অপমানে নসহয় তনু।
ৰাম হাতে ধৰিলা বিজয় নিজ ধনু॥৪৩০॥
শলো ডাকিলেক ৰথ বিজুলি সঞ্চাৰ।
শুভ যোগে কৰ্ণে অৰ্জ্জুনক দিলা ধাৰ॥
নাগ কন্যা ধ্বজ জ্বলে ৰখৰ উপৰে।
বিদুৰত থাকন্তে দেখিলা দামোদৰে॥ ৪৩১॥
অৰ্জ্জুনক চাই কৃষ্ণে বুলিলা বচন।
সাবধান হোৱা সখি খেদি আসে কৰ্ণ॥
শল্য ৰখ ডাকে দেখা শুক্ল চাৰি হয়।
আকাশক চানি আতি ৰাণ বৰিষয়॥৪৩২॥
