এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
কৰ্ণক বধিবে নিজ অঙ্গীকাৰ যত।
সব কথা ধনঞ্জয় কহিলা ভীমত॥
থাকিয়োক দাদা তুমি জিৰাও এখন।
যুদ্ধ চাই থাকা কৰ্ণ আমি কৰোঁ ৰণ॥ ৩৩০॥
শুনিয়া ভীমৰ ক্ৰোধ জ্বলিলা মনত।
কিনো অশকত মোক দেখিলি ৰগত॥
এহি বুলি কৰ্ণক হানিলা তৰুশাল।
অন্ত কালে যেন প্ৰকম্পিত যমকাল॥ ৩৩১॥
গদা হানি শকুনিৰ ভাঙ্গিলন্ত ৰথ।
লাথি মাৰি উলুকক নিলা যম পথ॥
দেখ নেদেখ বেগে লৱৰন্তে যায়।
অশ্বত্থমাৰ ৰথ খান ভাঙ্গিলে কোবাই॥ ৩৩২॥
ৰথ ভঙ্গে দ্বিজবৰ পৰিলা ভূমিতে।
হৃদয়ত কোবক বইলা বিপৰিত॥
চিৰঞ্জীৱ কাৰণে নগৈলা তাৰ প্ৰাণ।
কৃপক কৰিলা পাছে দাৰুণ সন্ধান॥ ৩৩৩॥
লৱৰিয়া কৃপে ভূমি পাৱে চলি গৈলা।
সাৰথি সহিতে ৰথ চূৰ্ণাকৃত ভৈলা॥
সেহি গদা ধৰি মেৰা মাৰিলা বহুত।
অজুতেক কুঞ্জৰ মাৰিলে বায়ু সুত॥ ৩৩৪॥
একেশ্বৰে মাৰিপেসে কুৰু সেনাগণ।
দেখি দুৰ্য্যোধনৰ বিষাদ ভৈলা মন॥
