এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৭
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
বিস্বাসে শবদে যেন বসে সোসাই।
দূৰতে দেখন্ত যেন সমীপতে সেহি ঠাই॥ ৩০২॥
সমীপে থাকন্ত অন্তৰয় সেহি ছেগে।
ৰথ খান ফুৰে আতি মনোজয় বেগে॥
যেন মূৰ্ত্তিমন্ত হুয়া প্ৰজা কালে খায়।
ভীমে সেহিমত পটন্তৰ সমুদায়॥ ৩০৩॥
অশ্বথামা যুঝিলন্ত দুই দণ্ডমান।
তাত পাচে কৃতবৰ্ম্মা কৰিলা সন্ধান।
তাত পাচে কৰ্ণে আসি কৰিলা সমৰ।
সংক্ষেপে কহিলো কথা বাহুল্যক ডৰ॥ ৩০৪॥
ভীমৰ প্ৰচণ্ড শৰ সহিতে নপাৰি।
ভঙ্গ দিলে তযু সৈন্যগণ যুদ্ধ হাৰি॥
এহিমতে ভীমে কৌৰৱক জিনি ৰণ।
পাচে বিষকক চাই বুলিলা বচন॥ ৩০৫॥
বিষক সাৰথি মোৰ দেখা বাহুবল।
দেখা মোত ভঙ্গ দিলা কৌৰৱ সকল॥
ই হেন আনন্দ বেলা কহিয়োক তই।
দাৰুণ সমৰে কত মান দেখা মই॥ ৩০৬॥
কত অস্ত্ৰ আছে মোত কহিও সমস্ত।
কহিও বিষক মোৰ অস্ত্ৰৰ মহত্ত॥
সামান্য পুৰুষ হেন নেদেখিবি মোক।
পৰ্য্যতি আসিবে পাৰো ইটো তিনি লোক॥ ৩৫৭॥
