এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
কৰ্ণক বধিতে মোক নপাইবে প্ৰমাদে।
সকলে জানিবা প্ৰভু তোমাৰ প্ৰসাদে॥
ধৃতৰাষ্ট্ৰ ৰাজা পোছে কহিও সঞ্জয়।
ৰাজাক দেখিবে যেবে গৈলা ধনঞ্জয়॥ ২৯৭॥
সিবেলা কৌৰৱ সমে বীৰ বৃকোদৰ।
কেনে যুদ্ধ ভৈলা মোত কহিও সত্তৰ॥
সঞ্জয় বদতি কথা শুনা নৰেশ্বৰ।
ভীম সমে মহাযুদ্ধ ভৈলা কৌৰৱৰ॥ ২৯৮॥
দুৰ্য্যোধনে পাঞ্চি দিলা হয় হস্তী ৰথ।
ভীমসেন বীৰৰ বেঢ়িলে আসি পথ॥
চতুৰ্দ্দিকে শৰ বৃষ্টি কৰিলেক চাপি।
বৰিষাৰ মেঘে যেন গগণ বিযাপি॥ ২৯৯॥
মাহুতে খঙ্গিলা হস্তীগণৰ আস্ফালে।
আটাসতে কাণ ফাটে যায় ভূমিতলে॥
কৌৰৱৰ শৰত জৰ্জৰ ভৈলা তনু।
গাছে ভীমে তুলি লৈলাঁ ভয়ঙ্কৰ ধনু॥ ৩০০॥
দিব্য অস্ত্ৰ প্ৰহাৰিলা দশদিশে চানি।
দশ পাঞ্চ কাটিলেক এক শৰ হানি॥
কাৰো উৰু, বাহু, গল, কাৰো বক্ষস্থল।
কাৰো শৰীৰত পৰি গোটে যায় তল॥ ৩০১॥
সি বেলাত ভীমৰ কৰ্ম্ম অদভূত আতি।
বিষকে ডাকয় ৰথ খৰ তৰ গতি॥
