এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫০
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
আপুনাৰ অৱস্থাক আপুনি লৈলো জানি।
অৰণ্যক লাগি মই কৰিলোঁ মেলানি॥
যুধিষ্ঠিৰ অধম গুছোহো নগৰৰ।
সুখে থাকিও তোৰা চাৰিয়ো সোদৰ॥ ২৬৪ ॥
পৰিছেদ কৰি দেখিলা সৰ্ব্বলোক।
মোক প্ৰতি আৰ কেহো নকৰিবা শোক॥
শুন্য প্ৰভু নাৰায়ণ কৰিলোঁ মেলানি।
বনক চলিলো তযু আজ্ঞা শিৰে মানি॥ ২৬৫ ॥
তযু ইতো অৰুণ পঙ্কজ পদ দুই।
মহেশে ধৰিছে যাক কৃত্য কৃত্য হুই॥
জীৱনে মৰণে হেন কৰোঁ অভিলাস।
জন্মে জন্মে তোমাৰ দাসৰো হৈবো দাস॥ ২৬৬ ॥
এহি বুলি বনক চলন্ত ধৰ্ম্ম সুত।
দেখি ঋষিগণে খেদ কৰিলা বহুত॥
আমাৰ বচনে ৰাজা এৰা অসন্তোষ।
আপোনাৰ মাঝতে বিবাদ বৰ দোষ॥ ২৬৭ ॥
নুহিকে উচিত ইসব হৃদি তাপ।
তুমি মহা ধীৰ শোক নকৰিবা বাপ॥
দ্ৰৌপদী বোলন্ত প্ৰভু শুনিয়োক কথা।
পাসৰিলা পূৰ্ব্বে মোৰ সভাৰ অৱস্থা॥ ২৬৮ ॥
আসা কৰিয়াছো পাই অপমান শোক।
স্বামীগণে উদ্ধাৰ কৰিবে জানো মোক॥
