পৃষ্ঠা:কৰ্ণ পৰ্ব্ব.pdf/৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।

বিশেষত তোমাৰ আমাৰ নিজ স্বামী।
ইহান চৰণে সেৱা কৰোঁ‌ তুমি আমি॥ ১৬৩॥
সোদৰক লাগি তুমি হেন নিদাৰুণ।
কাক খৰ্গ ধৰিয়াছা কহিও অৰ্জ্জুন॥
কৃষ্ণৰ বচন শুনি ধনঞ্জয় বীৰ।
ক্ৰোধে হাত ভৰি কাম্পে বাক্য নহে থিৰ॥ ১৬৪॥
খঙ্গে যুধিষ্ঠিৰক চাহয় ঘনে ঘন।
পাছে সে কৃষ্ণক বাক্য বুলিলা অৰ্জ্জুন॥
অৰ্জ্জুন বদতি প্ৰভু তুমি হিত মোৰ।
ভাল মন্দ দোষাদোষ দেখিয়াছা মোৰ॥ ১৬৫॥
যেন যুদ্ধ কৰোঁ‌ মই আপুনি প্ৰমাণ।
শৰীৰে ন সহে মোৰ শৰৰ সন্ধান॥
সংসপ্ত দলক যুঝন্তে ঠাই ঠাই।
আপুনি দেখিছা হৰি আমাৰ বিলাই॥ ১৬৬॥
ইসে মোৰ মন দুখ অভাগ্য কপাল।
এত মান দুখত নভৈলা মোৰ ভাল॥
একৈক বীৰৰ ছোট কাম্পে মোৰ তনু।
কতো মূৰ্চ্ছা যাওঁ‌ কতো খসি পৰে ধনু॥ ১৬৭॥
যুধিষ্ঠিৰ ৰাজাক কৰন্তে মই হিত।
ই সব দুখক তভো নকৰোঁ‌ ইঙ্গিতে॥
তাৰ ফল পাইলোঁ‌ আসি অদৃষ্টে মোৰ।
কোন দোষে এতমান অপৰাধ ঘোৰ॥ ১৬৮॥