এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
দেখি ধৈম ঋষি আদি খেদ কৰে বৰ।
দ্ৰৌপদী সুমৰে কৃষ্ণ বিষ্ণু গদাধৰ॥ ১৫২॥
অনন্ত অচ্যুত ভকতৰ ভয় হাৰী।
এহি বুলি কম্পয় দ্ৰৌপদী বৰনাৰী॥
অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ দেখি ভয়াতুৰগণ।
নৃপতিক লাগি খেদ কৰে সৰ্ব্বজন॥ ১৫৩॥
হাত ফোট কয় সবাৰ দুখমন।
সঘনে চায়ে অন্যে অন্যৰ বদন॥
কেহো বোলে যুধিষ্ঠিৰ অবিচাৰী বৰ।
অনা দোষে গালি আঙ্ক পাৰিলা বিস্তৰ॥ ১৫৪॥
সিবেলাত অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ দেখি আতি।
মহা ভয়ে ঋষি সব থাকিলা নমাতি॥
চঙ্ক লাগি সমস্তে সমাজে আছে চাই।
মাধৱে দেখন্ত যুধিষ্ঠিৰ কাটা যায়॥ ১৫৫॥
ভকতৰ বিপত্তি খণ্ডাইবাক মনে।
লৱৰিয়া খৰ্গত ধৰিলে নাৰায়ণে॥
দেখা কেনে সাধুৰ অধীন বনমালী।
সামান্য মনুষ্য যেন থাকে অজ্ঞাপালি॥ ১৫৬॥
ভকতক বিপদে কৰিলে পৰিত্ৰাণ।
যুধিষ্ঠিৰ নৃপতিত লৈয়োক প্ৰমাণ॥
অজিজ্ঞাসি নৃপতিৰ দেখা কেনে কষ্ট।
অৰ্জ্জুনে কাটিবে গৈলা শ্ৰদ্ধা কৰি নষ্ট॥ ২৫৭॥
