এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
সেহি সমে আমি যুদ্ধ কৰো অবিৰাম।
দিবসত এক ঘটি নাহিকে বিশ্ৰাম॥
মোক আন্টি তাসম্বাক স্ৰজিলন্ত বিধি।
কাট মাৰ কৰন্তে নাহিকে হৃদি সিদ্ধি॥ ১০৩॥
যিবেলাত কৰ্ণে হানিলন্ত অস্ত্ৰ চয়।
তাহাৰ নিৰ্ণয় কিছু নাজানোঁ হোঁমই॥
পাছে আমাত কহিলন্ত নাৰায়ণে।
যুধিষ্ঠিৰ ৰাজাক নেদেখোঁ এক স্থানে॥ ১০৪॥
এহি কথা শুনি মোৰ অসন্তোষ বৰ।
তোমাক চাহিতে আইলো ছাৰিয়া সমৰ॥
যিবেলাত তোমাক দুখ দিল কৰ্ণ।
দেখিলে কি সিবেলা আমাৰ সহে প্ৰাণ॥ ১০৫॥
সিংহক ঝোঙ্কায়ে ৰণে তাৰ হেন সাস।
পাইলে কি সিবেলা তাক নকৰোঁ বিনাশ॥
তোমাক ঝোঙ্কাইলা আজি গ্ৰাসিলেক কালে।
এবে পাপী আপোনাক ৰাখো ভালে ভালে॥ ১০৬॥
তোমাক দেখিলো দাদা জুৰাইলেক মন।
আবে আদেশিয়ো ৰাধেয়ৰ নিধন॥
যদি তাক ৰক্ষা কৰে দশদিগপাল।
তথাপিতো কৰ্ণক গ্ৰাসিলেক কাল॥ ১০৭॥
কৃষ্ণৰ আমাৰ গায়ে দেখা শৰ যত।
তোমাক দেখিবে মনে আসন্তে পক্ষত॥
