এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
আকে জানি ধনঞ্জয় আপুনি চলিয়ো।
ঘৰে গৈয়া সত্বৰে ৰাজাৰ বাত্ৰা লৈয়ো॥ ৭৫॥
ভীমৰ বীৰত্ব বাণী শুনি ধনঞ্জয়।
প্ৰশংসিয়া কৃষ্ণে ডাকিলন্ত চাৰি হয়॥
চাৰি ঘোঁৰা উল্লসিল বায়ু সমসৰ।
বতাসতে পতকাত লাগিল আঝোৰ॥ ৭৬॥
লাঞ্জতুলি বানৰধ্বজৰ বৰ উকি।
কুৰু সেনা সকলত লাগিলা ভাবুকি॥
চঙ্ক লাগি চায় আছে কুৰু সেনাচয়।
গৃহত পশিলা পাছে কৃষ্ণ ধনঞ্জয়॥ ৭৭॥
নৃপতিক বেঢ়ি কান্দে যত কন্যাগণ।
শুনি তাতে ৰথৰ নামিলা দুয়োজন॥
গৃহত পশিয়া ৰাজাক দেখে দুয়োবীৰ।
স্বশৰীৰে শয্যা তিতি বহয় ৰুধিৰ॥ ৭৮॥
তথাপিতো ধৈৰ্য্য ধৰি আছে বৰ দুখে।
কৃষ্ণৰ নামক সঘনে স্মৰে মুখে॥
দেখি ধনঞ্জয় অতি আকুলিত ভাবে।
দুয়ো সখী ৰজাক নমিলা গায়ে গায়ে॥ ৭৯॥
দৈত্য শৰ ঘাৱে যেন ইন্দ্ৰ আছে পৰি।
যেন দুই অশ্বিনী কুমাৰে বোলে ধৰি॥
সেহিমতে বোলে কৃষ্ণ ধনঞ্জয়বীৰ।
অমৃতৰ হাতে কৃষ্ণে মাজিলা শৰীৰ॥ ৮০॥
