পৃষ্ঠা:কৰ্ণ পৰ্ব্ব.pdf/১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।

থমকিল ভীমেয়ো প্ৰচণ্ড শৰ পায়।
দুৰ্য্যোধন নৃপতি পলাইলা ছেগ চায়॥ ৫৩॥
দেখি ভীমে উপাৰি লৈলেক তৰুশাল।
যেন অন্তকালে কাম্পয় যমকাল॥
কৰ্ণে চমকিত ভৈলা দেখি ঘোৰ কৰ্ম্ম।
দুৰ্য্যোধন নৃপতি সুমৰে ধৰ্ম্ম ধৰ্ম্ম॥ ৫৪॥
মুনিসে পাইলেক বুলি হাসে শল্যৰায়।
কৰ্ণ বক্ষ কাপিল দুৰ্ব্বাৰ পৰ খাই॥
সেহি বেলা কৰ্ণে ভাৰ্গবৰ অস্ত্ৰ লৈলা।
ভীমৰ সেনাত পণি বিনাশিবে লৈলা॥ ৫৫॥
অস্ত্ৰ বলে হয় হস্তী পদাতি বিস্তৰ।
কম্পি কম্পি ভূমিত পৰিলা নিৰন্তৰ॥
মহাবীৰ কৰ্ণ যেন বিধূম অগনি।
একেস্বৰে পাণ্ডৱ দলক মাৰে চানি॥ ৫৬॥
যম পূৰে জীৱে যেন যন্ত্ৰণা ভুঞ্জন্ত।
আতাসতে কৰ্ণ ফাৰে শবদ শুনন্ত॥
পৰম দুৰ্জ্জয় সিটো ভাৰ্গৱৰ শৰ।
আছোক মনুষ্য সুৰাসুৰে কৰে ডৰ॥ ৫৭॥
কৰ্ণ শৰে পীড়িত নপাৱে দিশ পাশ।
ত্ৰাহি ধনঞ্জয় বুলি পাৰন্ত আটাস॥
বন দহে যেন গজ ৰাজৰ বিলাই।
তৈকে তৈকে বিমোহিত যৈকে যৈকে যাই॥ ৫৮॥