এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
মাধৱে বোলন্ত সখি কিবা চোৱা আৰ॥
এহি শুভক্ষণে শৰ কৰিয়ো প্ৰহাৰ॥ ৫২৫॥
কৃষ্ণৰ আদেশে কৰ্ণমান ধনু টানি।
কৰ্ণৰ শিৰক লক্ষ্য কৰি মহামানী॥
টাঙ্গাৰ কৰিয়া শৰ প্ৰহৰিলা ডাটি।
কৰ্ণৰ শিৰক তেতিক্ষণে নিলা কাটি॥ ৫২৬॥
কুণ্ডলে মণ্ডিত শিৰ জ্বলে অতিশয়।
বজ্ৰকুট শৰে কাটিল ধনঞ্জয়॥
ঝটত শবদে পৰিলন্ত শিৰ গোট।
তেতিক্ষণে পাতালে পশিলা শৰ পাট॥ ৫২৭॥
সতো সাগৰত স্নান কৰি তেতিক্ষণে।
পুনঃ ৰূপি পশি ৰৈলা অৰ্জ্জুনৰ তূণে॥
যেতিক্ষণে কৰ্ণ বীৰ ৰণত পৰিল।
এক আঙ্গুলে ভূমি উপৰ উঠিল॥ ৫২৮॥
যুধিষ্ঠিৰ সমে পাণ্ডৱৰ চাৰি ভাই।
মহাৰঙ্গে অৰ্জ্জুনক বেঢ়িলেক যায়॥
হৰিষতে স্বৰ্গ যেন পাইলা হাত মেলি।
অৰ্জ্জুনৰ সহিতে লাগিলা গলাগলি॥ ৫২৯॥
যুধিষ্ঠিৰে বোলে ধনঞ্জয় মহাবলী।
আজি মোৰ হৃদয়ৰ শল্য উদ্ধাৰিলি॥
শুনা সৰ্ব্বজন মহাভাৰতৰ কথা।
ইহেন মনুষ্য জন্ম নকৰিবা বৃথা॥ ৫৩০॥
