(চাওডাঙ্গহঁতৰ প্ৰবেশ)
১ম চাও। আহ হঁক ঔ এই এটা মৰিল ঔ, ধৰ হঁক ঔ।
২য় চাও। ইং, ই একেবাৰে মৰিল ঔ ককাই।
৩য় চাও। একেবাৰে নমৰিনো লাহে লাহে জী জী মৰে নেকি গাধ।
২য় চাও। মৰেতো। এধা মৰা পোৱা মৰাও হয়। তিনিপোৱা মৰাও হয়
ঢেল ওপঙ্গাও দিয়ে। নমৰিও মৰে। জীয়াই থাকোতেওঁ কালে
চুলিত ধৰে, কটা গৰু একো নেজান তই।
১ম চাও। থ থ তোৰ শাস্ত্ৰখন। জীয়া মৰিছে, এতিয়া মৰাটো মাটিৰ
তলত থব পৰিলেই হয়।
২য় চাও। হেৰ ককাই মাটিৰ তলত কেলেই পোতে অ’।
১ম চাও। কেলেই পোতে! তাত লৰ চৰ কাটি কুটা নোহোৱাকৈ থাকে
আৰু ওলাই নাহে।
২য় চাও। ভালেই হল বোপাই। এই মুষ্টিক টোলৈ চা চোন কি দৰে দাঁত
মূৰ কামুৰি ঢেলওপঙ্গা দি আছে। সি যদি উঠি আহি নিশা মোৰ
মানিকিৰ মাকৰ আগত ওলায়হি—ঔ মৰিলোঁ ঔ মৰিলোঁ ঔ
সেইটোক নেচাওঁ ঔ।।
১ম চাও। ধৰ কটা গৰু ধৰ। মৰামানুহ আকৌ মাটি ফুটাই ওলাই আহে!
২য় চাও। ককাই উঠি আহিলেনো বাৰু তই কি কৰিবি কচোন!
কচোন!
১ম চাও। উঠি লৰ মাৰি ৰজাক খবৰ দিম গৈ।
২য় চাও। ইফালে ঘৈনীয়েৰৰ কি হব?
১ম চাও। জানো কি হয়।
২য় চাওঁ। অ’ তোৰ বুধিটো বৰ ভাল নেপালোঁ বোপাই।
(হাঁহে)
