এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮০
[৪ৰ্থ অঙ্ক
কৃষ্ণ লীলা
মনৰ দুখতে আজি সভাৰ মাজতে।
২য়া পুৰনাৰী। পৰিল নিৰ্দ্দয় হাতী থেকেচনি খাই।
মহাবীৰ কিশোৰ কুমাৰ দুটি, চোৱাঁ
সখী, ৰমণীমোহন মধুৰ মূৰতি
পৰিশ্ৰম ক্লান্ত কি সুন্দৰ দেখি।
১ম পুৰনাৰী। এইবাৰ, এইবাৰ উভালিলে দাঁত
হাতীৰ মুখৰ; এইবাৰ ৰক্তগঙ্গা।
সুন্দৰ শৰীৰ, মাজে মাজে ৰক্তচিত।
পৰি কেনে সুশোভন দেখি। নন্দৰাণী
দৈৱকী জননী গোপনাৰীগণ ধন্যা।
কংস। চানুৰ, মুষ্টিক, মল্লগণ, সাৱধানে
থাকিবা সকলো। এই দুই দুৰাচাৰে
বধিলে দুৱৰী, বধিলে প্ৰকাণ্ড হাতী
কুবলয় পীড়। এইবাৰ ছলে বলে
কৌশলে যতনে বধা এই বৰ্ব্বৰ
হালক। মোৰ মন তেহে স্থিৰ হব।
ৰাজদ্ৰোহী দৈৱকীনন্দক, বসুদেৱ,
উগ্ৰসেন পিতা, ইহঁতক লৈ বন্দী
কৰি থ গৈ পোতাশাল গাঁতৰ মাজত।
উৎসৱান্তে এইবাৰ বধিম পৰাণে।
দৈৱকী। এতিয়াই, এতিয়াই খড়ঙ্গ লই কাটা
দাদা। নোৱাৰোঁ দেখিব সন্তান নিধন
চকুৰ আগতে।
