এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২য় দৃশ্য]
৫৯
কৃষ্ণলীলা
ধোবা। নিলাজ কুকুৰ ব্ৰজৰ গোৱাল লৰা
বাপেৰ ককাৰে দেখা নাই যি কাপোৰ
মৰিব খুজিছ পিন্ধি তাকে। এতিয়াই
পলা এই ঠাইৰপৰা। গোৰ খাবি
আৰু কথা কলে।
(ধোবাই লাথি মাৰে বলোৰামে জাপমাৰি আঁতৰে।)
কৃষ্ণ। (ধোবাৰ হাতত ধৰি জোঁকাৰে। তাৰ মূৰৰ
টোপাল পৰি যায়।)
মহাপাপী অধম ৰজক। লথিয়ালি
দাদা মোৰ বলৰাম পিনে যেতিয়াই,
মৰণ কাষৰ পালে,-এই ল পাতকী-
(তাক এটা চৰ মাৰে সি পৰি মৰে)
ব’লা দাদা ওচৰতে উপবন, তাতে
বহি পিন্ধো বাছি বাছি ৰাজ আভৰণ।
ৰজাৰ দুৱাৰ পালে সোলোকাই সেই
বেশ সাজু হম যুঁজৰ কাৰণে মাল
বেশে
( দুয়োৰে টোপোল লৈ প্ৰস্থান। ধোবাৰ দেহাটোও টানি বাটৰ পৰা আঁতৰাই থয় )
⸻
