পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/২৫

৪ৰ্থ দৃশ্য]

১৫

কৃষ্ণ লীলা

 বুলি চান্দ মুখ। কান্দোতে কান্দোতে মোৰ
 ঘোলা হ’ল চকু। আই যদি নোবোলা
 তথাপি ভক্ত বুলি দেখা যদি দিয়াহি
 এবাৰ ধন্য হব মানবী জনম।
বসুদেৱ। প্ৰিয়তমে ব্যাকুল নহবা। কি বুজিম
 আমি নৰ হৈ বিষম দৈবৰ গতি
 দুখ কিবা প্ৰিয়া। সুখ দুখ কাল্পনিক
 কথা মাত্ৰ তুলনা সাপেক্ষী। মায়াময়
 জগত সংসাৰ। ভাবা প্ৰিয়ে সিদিনৰ
 কথা, যি দিনা উপজি তোমাৰ গৰ্ভত
 প্ৰভু নাৰায়ণ, পোহৰালে কাৰাকক্ষ
 কি আনন্দ কিবা সুখ পালা। ভাগ্যৱতী
 তুমি আৰু ভাগ্যবান মই, ভগবান
 আহি জনমিল আমাৰ সন্তানৰূপে
 তাৰ পাছে হিয়াত সাবটি ধৰি লৈ
 ঘোৰ শিলাবৃষ্টি মেঘ গাজনিৰ
 মাজে দিয়ে লৈ গলো ব্ৰজধামলৈ। ক্ষুদ্ৰ
 ভৰি দুটি হিয়াত থাপিত কৰি লৈ
 বাট ললোঁ। ভয়ঙ্কৰ কাল সাপ আহি
 ভীষণ ফেটটি তুলি ধৰিলেহি ছত্ৰ
 ৰূপে, বনৰীয়া শিয়াল এটিয়ে বাট
 দেখুৱাই লৈ গল। মুহূৰ্ত্তে মুহূৰ্ত্তে
 বিজুলি চমকি, বিলালে পোহৰ অতি।
 যমুনা দুফাল হৈ দিলে বাট এৰি