প্ৰেম ঘন মোহন মূৰতি বিৰাজিত
হই থাকিব সদায় হিয়াৰ মাজতে।
প্ৰভাস তীৰ্থত কিছুদিন পাছে, হব
দেখা পুনৰায়। সেই দিন হব আই
ব্ৰত উদযাপন। দিব্য ব্ৰহ্ম জ্ঞান লভি
আই, পৰম যোগিনী ৰূপে নিৰ্লিপ্তা
সংসাৰী হৈ অন্তেষত অনন্ততে হব গৈ
লীন। বিদায় বিদায় এৱে।
[ কৃষ্ণ বলোৰাম অন্তৰ্ধ্যান হয়, যশোদাই কান্দি কান্দি কয়]
যশোদা। কেনি গ'ল কানু কেনি গ'ল প্ৰাণৰ
বলাই। এইতো আছিল এতিয়াই ইয়াতেই।
নন্দ। ৰাণী, বুজা নাই এতিয়াও কোন এই
দুয়োজন শিশুৰূপী? কত জনমৰ
তপস্যাৰ ফলে, আজি সোতৰ বছৰে
পুত্ৰ ৰূপে পালা পৰম পুৰুষ প্ৰভু।
দিব্য জ্ঞান ধৰ্ম্ম উপদেশ দিলে।
আহা ৰাণী দুয়ো দিনে ৰাতি পূজোঁ
আমি প্ৰভুৰ চৰণ, অন্তৰত জপি
মধুৰ গোপাল মূৰ্ত্তি৷ প্ৰেমৰ দোলত
অনন্ত পৰিব ধৰা, প্ৰেম পৰশত
যাব শত বিশ্ব ভাহি মতলীয়া হৈ।
মুখ ভৰি ভৰি সুমধুৰ কৃষ্ণ নাম
গোৱাঁ। অন্তৰত জপা দিনে ৰাতি
মধুময় গোপাল মূৰতি।
