এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪ৰ্থ দৃশ্য]
১১৯
কৃষ্ণ লীলা
গীত
[ প্ৰিয়তম ] কম কি দুখৰ কথা,
বিৰহ বেদনা অসীম যাতনা
অসীম মৰম বেথা।
প্ৰাণ মন সঁপি দিলোঁ।
কান্দি ৰাতি দিন হল জ্যোতিহীন
চকুৰে নেদেখা হলোঁ।
[ প্ৰিয়তম ] কিনো নিদাৰুণ হলা,
বাট চাই চাই দিন কাটি যায়
কেনেকৈ আঁতৰি ব’লা।
[ প্ৰিয়তম ] আমি যে নিচলা অতি
নেজানো ভকতি অতি শিশুমতি
তুমি জগতৰ পতি-
[ প্ৰিয়তম ]ক্ষুদ্ৰ আমাৰ প্ৰাণ।
তব চৰণত গাঁথি দিলোঁ সখা
লোৱাঁ প্ৰভু লোৱাঁ দান।
কৃষ্ণ। ভাইহঁত, ফিৰি যোৱা ব্ৰজধামলৈ আজি,
সদায় সদায় তাত মোৰে দৰে সখা
ঠিয় দিবাহঁক কদম তলত গৈ।
গোঠলৈ ধেনুলৈ যাওঁতে সদায়, বান্ধি
নিবা ক্ষীৰ সৰ লৱনু সন্দেশ লাড়ু।
বজাবা মোহন বাঁহী, সেই ৰব শুনি
শান্ত হব হিয়া ব্ৰজবাসী সকলৰ।
ব্ৰজলীলা শেষ হল মোৰ। তথাপিও
পুনৰ দেখিবা মোক তাতে। যেতিয়াই
