শ্ৰীদাম। হয়তো। কৃষ্ণধন, বলোৰাম, এতিয়া খোৱা হ'ল। আজি কেবা দিনো গান গোৱা নাই, তোমালোকৰ লগত ফুৰাও নাই, আহাঁ আমি গীত গাওঁহঁক আৰু নাচোহঁক।
[ সকলোটি উঠে। পৰিচাৰকে খোৱা বোৱা বস্তু আঁতৰাই নিয়ে। কৃষ্ণই বাঁহী বজায় আৰু মাজে মাজে নাচে। গোপবালকবিলাকে গায় আৰু কৃষ্ণৰ লগে লগে নাচে ]
গীত
শোভিছে ধৰণীখনি হাঁহিৰ ৰহন সানি
(আজি) মধুৰ মাধুৰী বিলাই⸺
কেতেকী কুলিয়ে কেনে সুকোমল সুবধৰি
আৰতি আদৰণী গায়।
কেনে নীলা স্বৰগৰ কিবা আভা মনোহৰ,
কেনে নীলা সুনিলীম যমুনাৰ কলেৰব,
মোহিনী টগৰ যুতি মালতি কেতেকী ফুটি
দশো দিশ গোন্ধত আকুল।
হৃদয়ৰ ভাল পোৱা লোৱা উপহাৰ লোৱা
হিয়াত ফুটক প্ৰেম ফুল।
বই যায় মৰতত চেঁচা বাৱ মলয়াৰ,
থৈ যায় হৃদয়ত সুখ স্মৃতি সুধা ভাব,
হিয়াৰ যতেক ভাষা যত সুখ যত অশা
তোমাত কৰিলোঁ সমাপন।
জনম জনম ধৰি হিয়াৰ সঁফুৰা ভৰি
থাকে যেন তোমাতে মৰম।
[ আকৌ গোপবালকবিলাকে গায় ]
