ভল্ল। মই ভল্ল জগতত সুবিখ্যাত মাল।
এছাৰি আফালি মাৰো এইটোক ধৰি
(বলোৰামক ধৰে)
(ছয় সাতোটা মালে লাঠি, টাঙোন, দা লৈ আক্ৰমণ কৰে।)
[ কৃষ্ণ-বলোৰামে কাকো গোৰ মাৰি, কাকো চৰমাৰি, কাকোবা হাতী দাঁতেৰে
কোবাই মাৰে। বাকীবোৰ পলায়। হাতত তৰোৱাল লৈ কংস
আসনত থিয় হয়। শ্ৰীকৃষ্ণই জাপ মাৰি চুলিত ধৰি তৰোৱাল
খন কাঢ়ি লয় আৰু কংসক বধ কৰে। সভাসদ
সকল উঠে, কিন্তু নিস্তব্ধ।]
(উদ্ধৱৰ প্ৰবেশ। উদ্ধৱে আঠুলৈ স্ততি কৰে।)
উদ্ধৱ। সম্বৰা সম্বৰা ক্ৰোধ দয়াময় প্ৰভু!
যাৰ কটাক্ষত চূৰ্ণ হয় ব্ৰহ্মাণ্ড
শতেক মুহুৰ্ম্মুহু, যাৰ ক্ৰোধে সাগৰ
খলকে, কক্ষচ্যুত হয় গ্ৰহ-তৰা,
যাৰ আজ্ঞা পালি চন্দ্ৰ সূৰ্য্যে পোহৰ
বিলায় যথা নিয়মত। নৰসিংহ
ৰূপ ধৰি হিৰণ্যকশিপু বধ কৰি
আশ্বাসিলা ভক্ত প্ৰহ্লাদক যেনেদৰে,
সেই ৰূপে আশ্বাসা ভক্তক প্ৰভু আজি।
নমস্তে বামনৰূপী সত্য অৱতাৰ,
নমস্তে শ্ৰীৰাম। শেষ ৰূপী বলোৰাম
সহ, শেষ শায়ী নমো দেৱ নাৰায়ণ।
ব্যথিতা পৃথিবী তব মহাক্ৰোধে প্ৰভু,
ব্যথিত ৰাজণ্যবৰ্গ, পুৰনাৰী আৰু
