পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩০৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ফুলবধ। সবাকো নায়, মনত সন্তোষে, হেন বচন বুলিল। কত কোটি শত, জনমত জানা, কৰি আছো তপ দান। সেহি পুণ্য ফলে, পানি সমে, হৰিক দেখো ইথান। হৰি সমে আমি, সমৰ কৰোহে, ইটো কথা আচৰিত। যাৱে চন্দ্ৰ সূৰ্য, কীৰিতি থাকিল, ইটো শৰে ধৰণত। মাধব হাতে, মৰি জনা আমি, অক্ষয় কাগ পাইবে। কিসৰু পাছ কৰিছে। পুত্ৰ কি পিছু হু গ্য। সকো না, এদিখা, খবৰ লাইল। ৰায় বিশ দিই, গ ন নকল।