এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
কুমৰ-হৰণ
ৰুধিৰে দীপিত দেহা অধিকে সুহাই।
অশোক কানন যেন ফুলিল পৰাই॥
আকাশ ঢাকিয়া বৰযিলা শৰচয়।
ভৈল অন্ধকাৰ নাহি ৰবিৰ উদয়॥
দুয়ো বীৰ ধীৰ মহা নিপুণ সমৰে।
কিন্তু মন্ত্ৰী গোট বিক্ৰমত আতি চৰে॥
ক্ষুৰ বাণে সামৰ কাটিলা ধনু শৰ৷
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰে সাৰথিকো নিলা যমঘৰ॥
সূচীমুখ শৰ হানি ধ্বজকো ভেদিলা।
শঙ্কুকৰ্ণ শৰ হানি ৰথকো ছেদিলা॥
হৃদয়ত সামৰ ভেদিলা কুৰি বাণ।
সম্মুখ সমৰে মন্ত্ৰী কৰি বড় টান॥
অগ্নিৰ সমান কান্তি বীৰ হলধৰে।
কৰত মুষল ধৰি ধাইল তাত পৰে॥
কুভাণ্ডৰ কান্ধে দিলা মূষলৰ বাড়ি।
ডেৱ দিয়া মন্ত্ৰী পলাইলেক ৰথ ছাৰি॥
সাৰথি সহিতে ৰথখান ভৈল চূৰ।
পাছক নচাৱে মন্ত্ৰী পলাই বহুদূৰ॥
অনন্তৰে ৰামে মুষলত দিলা পাক।
বাণৰ সেনাক মাৰিলন্ত জাকে জাক॥
