এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
কুমৰ-হৰণ
সুৱৰ্ণ খাটত হংস তুলি আছে পাৰি।
শুক্লময় চন্দ্ৰতাপ ঊৰ্দ্ধে আছে আৰি॥
শুকুল চামৰে আসি বিঞ্চে দাসীগণে।
মুকুতা মুৰালি থোপা হালয় সঘনে॥
ঘৃতৰ প্ৰদীপ তাত জ্বলে শাৰী শাৰী।
আগৰ ধূপৰ গন্ধে শোভয় ওৱাৰি॥
দেৱনা মৰুয়া বক মালতী মধাই।
শিৰীষ সেউতী নাগেশ্বৰ যূথী জাই॥
গুলাল কেতেকী গন্ধে শয্যাখান শোভে।
গুঞ্জৰে ভ্ৰমৰ মধুকৰী মধু লোভে॥
ঊষায়ে সহিতে তাতে বসিল কুমৰ।
স্বৰ্গত যেহেন শচী সমে পূৰন্দৰ॥
ভুঞ্জি পাছে চিত্ৰলেখা আসি সেই থান।
কৰযোৰে দুইৰো আগে বুলিলা বচন॥
যেতিক্ষণে প্ৰভু তুমি যাহা নিজ ৰাজ্য।
মোকো লগে নিবা নকৰিবা পৰিহাৰ্য্য॥
দাসীভাৱে মই দুইৰো সেবিবো চৰণ।
তুমি এৰি গৈলে মোৰ হুইবেক মৰণ॥
অনিৰুদ্ধে বোলে শুনিয়োক বৰনাৰী।
তোমাৰ ঋণক মই শুজিবে নপাৰি॥
