পৃষ্ঠা:কুমৰ হৰণ ৷ চন্দ্ৰ ভাৰতী.pdf/৫১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৮
কুমৰ-হৰণ

প্ৰথম লজ্জাত থাকি ঊষাও নাসিল।
সেহি থানে থাকি জানুশিৰে প্ৰণামিল॥
চিত্ৰলেখা বোলে দুইৰো বুজিলো আশয়।
আগ বাড়ি আশা দুয়ো দশ দশ পাৱ॥
সখীৰ বচনে দুয়ো এৰিলন্ত মান।
আগ বাঢ়ি ৰঙ্গে আসি ভৈল এক থান॥
কেশে কেশে ধৰি অভিষেকিলন্ত জলে।
লগ্নগাণ্ঠি বান্ধিলন্ত আঞ্চলে আঞ্চলে॥
দুইৰো হাতে দুইকো নিয়া দিয়াইলা তাম্বুল।
লগ্নগাণ্ঠি পিন্ধাই দুইকো দিয়াইলেক ফুল॥
দুইহানো মাথাত নিয়া দূৰ্ব্বাক্ষত দিল।
সশস্য প্ৰদীপ ধৰি আগবাঢ়ি নিল॥
ৰত্নময় গৃহে নিয়া কৰাই প্ৰবেশ।
দূৰ ভৈল ঊষাৰ যতেক মন ক্লেশ॥
সুবৰ্ণ আসনে বসিলন্ত একথানে।
তিনি জন বাঝে তাক নজানয় আনে॥
চিত্ৰলেখা সমাপিয়া বিবাহৰ কাষ।
পাছে সজাইলেক তাই ভোজনৰ সাজ॥
ভাল কৰি চিত্ৰলেখা ৰান্ধিলা তেখন।
নানাভাৱে সিজাইলেক পঞ্চাশ ব্যঞ্জন॥