এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
কুমৰ-হৰণ
কৰত মৰ্দ্দিয়া কপালত দিলে ফোট৷
তেতিক্ষণে ভৈল তাই মধুকৰী গোট॥
উড়াৱ কৰিয়া পড়িলেক সেহি ঘৰে।
কুন্দ্ৰাক্ষৰ জালে তাই পশিল ভিতৰে॥
অনিৰুদ্ধ কুমৰক দেখিলে সুন্দৰী।
ৰত্নময় শয্যাত আছন্ত নিদ্ৰা কৰি॥
ফোট মলচিয়া তাই নিজ ৰূপ ভৈল।
মহাৰঙ্গ মনে কুমৰৰ পাশে গৈল॥
ধীৰে ধীৰে চিত্ৰলেখা লগাইলেক মাত।
জাগা জাগা প্ৰভু বুলি পাৱে দিলা হাত॥
অনন্তৰে অনিৰুদ্ধে লভিলা চেতন৷
জাগি দেখিলেক চিত্ৰলেখাৰ বদন॥
পূৰ্ণিমাৰ শশী সম বদন প্ৰকাশে।
মদনে পীড়িত হুয়া চাপিলেক পাশে॥
আসা আসা প্ৰাণেশ্বৰী চিন্তে৷ মনে ময়।
ঘোৰ কামানলে মোৰ শৰীৰ দহয়॥
মৃণাল সদৃশ ভুজে আলিঙ্গিয়ো মোক৷
অধৰ অম্বতে কামানল যুড়ায়োক॥
কৰযোজে চিত্ৰলেখা দিলা সমিধান।
ৰতি উপযোগ্য প্ৰভু নোহে ইটো থান॥
